HOME

Hoe zit het verder met Paulus ?

Van Paulus wordt weleens gezegd dat hij aan een oogziekte leed, al dan niet etterend. Waar halen mensen dit idee vandaan ?

1. Paulus ontmoet Jezus op weg naar Damaskus

Sommigen denken dat Paulus ogen aangetast zijn, toen hem op weg naar Damascus een fel licht omstraalde (Handelingen 22:6-15), “schittender dan de glans der zon” (Handelingen 26:12-18). Het hele verhaal kunt u lezen in Handelingen 9:3-19:

En terwijl hij daarheen op weg was, geschiedde het, toen hij Damascus naderde, dat hem plotseling licht uit de hemel omstraalde; ... En Saulus stond op van de grond en hoewel hij zijn ogen open had, kon hij niets zien, en zij leidden hem bij de hand en brachten hem naar Damascus. En hij kon drie dagen lang niet zien , en hij at of dronk niet. Nu was er te Damascus een discipel, genaamd Ananias; en de Here zeide tot hem in een gezicht: Ananias! En hij zeide: Zie, hier ben ik, Here. En de Here zeide tot hem: Sta op en ga naar de straat, die de Rechte heet, en vraag ten huize van Judas naar iemand uit Tarsus, genaamd Saulus, want zie, hij is in gebed en hij heeft in een gezicht een man, genaamd Ananias, zien binnenkomen en hem de handen opleggen, opdat hij weer zien kon…. En Ananias ging heen en kwam in het huis, en hij legde hem de handen op en zeide: Saul, broeder, de Here heeft mij gezonden, Jezus, die u verschenen is op de weg, waarlangs gij gekomen zijt, opdat gij weer zoudt zien en met de Heilige Geest vervuld worden. En terstond vielen hem als schubben van de ogen en hij kon weer zien, en hij stond op en werd gedoopt; en toen hij voedsel genomen had, werd hij versterkt.

De Bijbel verklaart hier Zichzelf: Toen Ananias, door God gestuurd, Paulus de handen oplegde, werd hij ogenblikkelijk genezen van zijn driedaagse blindheid (Handelingen 22:13). De schubben vielen van zijn ogen. De Heer liet hem zien dat hij in blinde razernij te werk was gegaan in de vervolging van de eerste Christenen. Paulus moest zelf bewust worden van zijn geestelijke blindheid en was door God uitverkozen om het volk Israël en de heidenen “hun ogen te openen ter bekering uit de duisternis tot het licht en van de macht van de satan tot God, opdat zij vergeving van zonden en een erfdeel onder de geheiligden zouden ontvangen door het geloof in Mij” (Handelingen 26:12-18 NBG). Paulus liep niet lang rond met die blindheid en nergens wordt er melding gemaakt dat hij daar later nog last van zou gehad hebben.

En er woonde te Lystra een man, die geen macht had over zijn voeten, verlamd van de schoot zijner moeder aan, die nooit had kunnen lopen. Deze man luisterde naar Paulus, wanneer hij sprak, en Paulus keek hem scherp aan en zag, dat hij geloof had om genezing te vinden, en hij zeide met luider stem: Ga recht op uw voeten staan! En hij sprong overeind en liep heen en weer. (Handelingen 14:8-10 NBG)

Deze man had heel de tijd naar Paulus geluisterd en er was geloof in hem voor genezing. En we weten dat geloof voor genezing komt door het Woord van genezing te horen. Als Paulus de hele tijd met etterende ogen had staan prediken over genezing, denk ik niet dat deze man geloof voor genezing voor zichzelf zou gekregen hebben ! Paulus keek die man scherp aan, in het Grieks staat er dat zijn ogen strak op die man gericht waren. Paulus hield die man in het oog en merkte dat hij geloof had. Paulus zag wel degelijk goed!

2. Was Paulus ziek bij de Galaten ?

U weet toch dat ik u de eerste keer het Evangelie heb verkondigd in lichamelijke zwakheid. En toch hebt u mijn beproeving, die in mijn lichaam plaatsvond , niet veracht of verafschuwd, maar ontving u mij als een engel van God, ja , als Christus Jezus. Waarin prees u zich dan gelukkig? Want ik kan van u getuigen dat u, zo mogelijk, uw ogen zou hebben uitgerukt en aan mij gegeven zou hebben. (Galaten 4:13-15 HSV)

In dit gedeelte is er sprake van een “lichamelijke zwakheid” waarin Paulus verkeerde, toen hij de eerste keer aan de Galaten het Evangelie verkondigde. Het woord zwakheid hier is vertaald van het Griekse woord ‘as'theneia' wat “gebrek aan kracht, krachteloosheid, zwakte” betekent (Strongs 769). De NBG en GNB vertalingen vertalen dit ten onrechte met ziekte. Dit heeft jammer genoeg bijgedragen aan de dwaling dat Paulus ziek was. Hetzelfde woord wordt ook gebruikt in Romeinen 8: 26 “En evenzo komt ook de Geest onze zwakheden te hulp, want wij weten niet wat wij bidden zullen zoals het behoort. De Geest Zelf echter pleit voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen” (HSV). De zwakheid waar hier van sprake is, is geen ziekte, maar het niet weten wat te bidden naar behoren.

Merk op dat Paulus zei dat hij de eerste keer bij de Galaten in lichamelijke zwakheid het Evangelie verkondigde. De volgende keren dat hij hen zag was dit niet meer zo ! Het was van tijdelijke aard. Wat was dan die lichamelijke zwakheid? Het antwoord daarop vinden we in Handelingen 14:5-22.

Paulus eerste zendingsreis was naar de Romeinse provincie Galatië, waar hij de steden “Lykaonie, Lystre en Derbe” aandeed. In Lystra ging een man die van zijn geboorte af verlamd was, door geloof in wat Paulus predikte, lopen. Dit bracht een opschudding teweeg, ze zagen Paulus en Barnabas aan als Griekse goden en wilden hen offers brengen. Ze konden dit ternauwernood beletten. Toen kwamen er ook nog Joden uit Antiochië die het volk tegen hen ophitste.

Maar er kwamen Joden uit Antiochië en Ikonium, die de menigten overtuigden; en zij stenigden Paulus en sleepten hem de stad uit, omdat zij dachten dat hij dood was. (Handelingen 14:19 HSV)

Paulus werd gestenigd en voor dood achtergelaten, denk daarbij dat steniging toen regelmatig werd toegepast en men pas stopte met stenen gooien, als men werkelijk overtuigd was dat iemand dood was. We kunnen ons indenken welke impact al die stenen op zijn lichaam hebben gehad, maar dit weerhield Paulus er niet van om Zijn door God gegeven opdracht verder te zetten ! Want we lezen verder:

Maar toen de discipelen hem omringd hadden, stond hij op en ging de stad in, en de volgende dag vertrok hij met Barnabas naar Derbe. En nadat zij aan die stad het Evangelie verkondigd hadden en veel discipelen gemaakt hadden, keerden zij terug naar Lystre, Ikonium en Antiochië. (Handelingen 14:20-21 HSV)

De volgende dag al ging Paulus weer verder met prediken! Vermoedelijk zal zijn lichaam de sporen gedragen hebben van zijn steniging. Zijn eerste zendingsreis naar de Galaten resulteerde in “lichamelijke zwakheid”. Paulus spreekt hier ook over een beproeving naar de Galaten toe: zouden ze niet afgeschrikt worden van de vervolging en het lijden, als men Jezus ging volgen ? Toen hij terugkeerde naar de discipelen die hij gemaakt had; moest hij hun zielen versterken en aansporen om in het geloof te blijven.

En zij versterkten de zielen van de discipelen, spoorden hen aan in het geloof te blijven en zeiden dat wij door veel verdrukkingen in het Koninkrijk van God moeten ingaan. (Handelingen 14:22 HSV)

Ook aan de Korintiërs schrijft Paulus over deze verdrukkingen (merk op dat er nergens sprake is van een ziekte):

Maar in alles bewijzen wij onszelf als dienaars van God, in veel volharding: in verdrukkingen, in noden, in benauwdheden, in slagen, in gevangenissen, in oproer, in ingespannen arbeid, in nachten zonder slaap, in vasten, in reinheid, in kennis, in geduld, in vriendelijkheid, in de Heilige Geest, in ongeveinsde liefde, in het woord van de waarheid, in de kracht van God, door de wapens van de gerechtigheid aan de rechter- en aan de linkerzijde; door eer en oneer, door kwaad gerucht en goed gerucht; als misleiders en toch waarachtigen; als onbekenden en toch bekenden; als stervenden, en zie, wij leven; als bestraft en toch niet gedood; als bedroefden, maar toch steeds blij; als armen, maar die toch velen rijk maken; als mensen die niets hebben en toch alles bezitten. (2 Korintiërs 6: 4-10 HSV)

Door de brief aan de Galaten wordt het verband gelegd dat Paulus aan een oogziekte zou geleden hebben, omdat de Galaten zelfs hun ogen zouden uitgerukt hebben om aan Paulus te geven.

Want ik kan van u getuigen dat u, zo mogelijk, uw ogen zou hebben uitgerukt en aan mij gegeven zou hebben. (Galaten 4:15 HSV)

Hier wordt echter gesproken van hoe gelukkig en geprezen de Galaten waren over het Evangelie dat Paulus hen bracht. Het is een uitdrukking van overgave en toewijding aan iemand. De Bijbel vertelt op verscheidene plaatsen dat God ons bewaard als Zijn oogappel (Deuteronomium 32:10; Psalm 17:8; Spreuken 7:2; Zacharia 2:8).

3. Grote letters

Nog een tekst die gebruikt wordt om aan te tonen dat Paulus een oogziekte had, is zijn afscheidsgroet aan de Galaten:

Ziet, met hoe grote letters ik u eigenhandig schrijf! (Galaten 6:11 NBG)

Het was niet de gewoonte dat Paulus zelf zijn brieven schreef, daar hij ze meestal dicteerde, maar klaarblijkelijk vond hij de inmenging van valse leringen zo belangrijk dat hij de Galaten eigenhandig deze brief schreef. Aangenomen wordt dat ook Paulus niet zo'n beste schrijver was, zeker omdat de brief in het Grieks geschreven is en hij een Hebreeuwse opleiding had gehad. De Statenvertaling heeft het hier dan ook over een brief in plaats van de nadruk te leggen op de grote van de letters.

Ziet, hoe groten brief ik u geschreven heb met mijn hand. (Galaten 6:11 SV)

4. Paulus heeft veel arbeid verricht voor Gods Koninkrijk

Maar door de genade Gods ben ik, wat ik ben, en zijn genade aan mij is niet vergeefs geweest, want ik heb meer gearbeid dan zij allen, doch niet ik, maar de genade Gods, die met mij is. (1 Korintiërs 15:10 NBG)

Paulus had méér arbeid verricht dan de 12 andere apostelen. Om zulke prestaties te leveren als Paulus moet u over een gezond lichaam beschikken. Denk aan al de zendingsreizen telkens onder zware tegenstand. Als gemeentestichter wou Paulus sommige gemeenten niet tot financiële last zijn en oefende daarbij nog het beroep uit van tentenmaker (Handelingen 18:3) en verrichtte zware handenarbeid (1 Korintiërs 4:11-13). Daar bovenop had hij de zorgen en de leiding van de gemeentes en voor al dit werk heb je een gezond lichaam nodig. Hiervoor deed hij beroep op Gods genade !

5. Paulus en het Avondmaal

Aan dezelfde Korintiërs schrijft Paulus aangaande het Verbondsmaal:

Want wie eet en drinkt, eet en drinkt tot zijn eigen oordeel, als hij het lichaam niet onderscheidt. Daarom zijn er onder u velen zwak en ziekelijk en er ontslapen niet weinigen. Indien wij echter onszelf beoordeelden, zouden wij niet onder het oordeel komen. Maar onder het oordeel des Heren worden wij getuchtigd, opdat wij niet met de wereld zouden veroordeeld worden. (1 Korintiërs 11:29-32 NBG)

Als Paulus aan een continue oogziekte zou geleden hebben, zouden de Korintiërs hem zeker toegeworpen hebben dat hij zichzelf maar eens moest beoordelen. Ze zouden hem de vraag gesteld hebben: “waarom zijt gij dan ziek ?”

6. De zweetdoeken en gordeldoeken van Paulus

En God deed buitengewone krachten door de handen van Paulus, zodat ook zweetdoeken of gordeldoeken van zijn lichaam aan de zieken gebracht werden en hun kwalen van hen weken en de boze geesten uitvoeren. (Handelingen 19:11-12 NBG)

God gebruikte Paulus op een machtige wijze. Indien Paulus aan een besmettelijke oogziekte zou lijden zouden ze zeker geen zweet- en gordeldoeken van hem op de zieken leggen om hen te genezen !

7. Paulus bleef het Evangelie prediken en voor zieken bidden

Over verdere genezingen door de bediening van Paulus lezen we zelfs in het laatste hoofdstuk van Handelingen:

Nu geschiedde het, dat de vader van Publius met ingewandskoortsen te bed lag; en Paulus ging tot hem en deed een gebed, en hij legde hem de handen op en genas hem. En toen dit geschied was, kwamen ook de anderen op het eiland, die ziekten hadden, en werden genezen. (Handelingen 28:8-9)

Of Paulus nu gevangen zat of oud was, hij bad met mensen, omdat hij wist dat genezing Gods wil was voor hen. Het boek Handelingen besluit met over Paulus te zeggen:

En hij bleef de volle termijn van twee jaar in zijn eigen gehuurde woning, en ontving allen, die tot hem kwamen, predikende het Koninkrijk Gods, en onderricht gevende aangaande de Here Jezus Christus met alle vrijmoedigheid, zonder enige belemmering. (Handelingen 28:30-31)

Er was geen belemmering voor Paulus, zeker geen oogziekte noch een andere ziekte, anders zou men daar zeker melding van gemaakt hebben.

8. Trofimus - Epafroditus - Timotheüs

Nog een geopperde opmerking is dat Paulus enige van zijn medewerkers ziek moest achterlaten of dat hij Timotheüs de raad gaf om wijn te drinken voor zijn maag.

Trofimus

… Trofimus heb ik ziek achtergelaten te Milete. (2 Timotheüs 4:20 NBG)

We zagen in Handelingen 19:11-12 dat God buitengewone krachten deed door de handen van Paulus, waarom dan niet voor Trofimus, daar Paulus hem ziek moest achterlaten? Zoals we reeds besproken hebben, kan een genezing zich onmiddellijk voltrekken of een genezingsproces zijn. Trofimus valt onder de laatste categorie, hij is niet ziek gebleven, want in Handelingen 21:29 lezen we dat hij later Paulus vergezeld op zijn laatste reis naar Jeruzalem.

Epafroditus

Maar ik achtte het noodzakelijk, Epafroditus tot u te zenden, mijn broeder en medearbeider en medestrijder, die uw afgevaardigde was om mij te helpen in hetgeen ik nodig had. Immers, hij was vol verlangen naar u allen en ook in zorg, omdat gij gehoord hadt, dat hij ziek was. Hij is ook ziek geweest, de dood nabij, maar God heeft Zich over hem ontfermd, en niet alleen over hem, maar ook over mij, opdat ik niet droefheid op droefheid zou hebben. Ik zend hem dan met te meer spoed, opdat gij, als gij hem ziet, u weer verblijden moogt en ik minder zorg moge hebben. Ontvangt hem dan in de Here met alle blijdschap en houdt mannen zoals hij in ere. Want om het werk van Christus is hij de dood nabijgekomen en hij heeft zijn leven gewaagd om aan te vullen wat nog aan uw dienstbetoon jegens mij ontbrak. (Filippenzen 2:25-30 NBG)

Van Epafroditus werd gezegd dat hij ziek was geweest en om het werk van Christus de dood nabij was geweest. Ook Epafroditus werd vervolgd, hij waagde zijn leven om Paulus te helpen. Daarom noemt Paulus hem mijn “medestrijder”. Er staat wel nadrukkelijk bij dat God Epafroditus niet aan zijn lot heeft overgelaten, “maar God heeft Zich over hem ontfermd” ! En dit konden de Filippenzen met hun eigen ogen zien, daar Paulus hem terugstuurt, zodat ze zich konden verblijden over zijn herstel.

Timotheüs

Drink voortaan niet alleen water, maar gebruik een weinig wijn voor uw maag en voor uw gedurige ongesteldheden. (1 Timotheüs 5:23 NBG)

Timotheüs was iemand die veel op reis was. Het zou best kunnen dat hij last had van het water, dat niet overal hygiënisch was. Zij die zelfs vandaag veel reizen kunnen daar ook last van krijgen (toeristica). De raad aan Timotheüs kunnen we zien als een richtlijn om voorzichtig zijn met water te drinken in het buitenland en het af en toe te vervangen met wijn. Ook hij moest leren om door geloof gezond te blijven.

Als tekenen zullen deze dingen de gelovigen volgen: …zelfs indien zij iets dodelijks drinken, zal het hun geen schade doen. (Markus 16:17-18 NBG)

Het is niet omdat we in de Bijbel lezen dat Christenen ziek zijn geweest, dat het Gods wil is dat ze ziek waren. We hebben gezien dat God Zich over hen ontfermde en hen genas. We kunnen dus Paulus noch zijn medewerkers als excuus gebruiken om ziek te blijven. Dit is niet wat het Nieuwe Verbond ons leert. Bouw uw ge loof op het Woord van God en niet op ervaringen van mensen. Vernieuw uw denken met Gods Woord en ontvang de genezing waarin God reeds voorzien heeft!

GENEZING & GEZONDHEID BEHOREN U TOE !